Güzel sayılabilecek bir akşamda odamdan yazıyorum yazımı . Bir bayram akşamı . Belki özlenen bayramlar tadında değil ama birgün aynı nitelikte anılacak bu bayramda . Eski bayramlar ikilisinin tam anlamını kavramasamda , benimde özlediğim bayramlar var... Bayramdan önceki akşam heyecanla duş alıp ellerime kına yaktırıp eldivenle uyuduğum bayramları diyorum. Bayramlık kıyafetlerimi askıya takıp sabah onları giyeceğim saati hayal ettiğim bayramlar . Sabahları kınalarımı yıkayıp babanneme gösterdiğim bu sırada dünyanın en mutlu çocuğu olduğum bayramlar . Gittiğimiz evlerde uzatılan şekerliğin içinden aceleyle seçtiğim Vişneli elegan'ı yerken mutlu olduğum bayramlar . Cebime , yahutta çantama sokuşturulan harçlıkları alırken ki utangaç tavırlarımın , bayramlık kıyafetimin kirlenmemesi için gösterdiğim özenin olduğu bayramlar . Ailenin en büyüğü olan babannemi ziyarete gelen akrabaları tanıma hevesim olan bayramlar . Küçücük ellerimle koca kolonya şişesini ve annemin çok sevdiği gümüş şekerliğini bir arada tutmak için verdiğim çabanın olduğu bayramlar. Şekerlikte ki tüm şekerleri alıpta beni şaşırtan abiler , ablalar , teyzeler , amcaların olduğu bayramlar . Büyüklerin neşeli sohbetlerinden bir şeyler anlayamasam da herkesin yüzü güldüğü için hoş bir sevince kapıldığım bayramlar. Her gittiğimiz yerdeki tatlıları usanmadan , doymadan yiyebildiğim bayramlar ...
Ne kadar da güzel-miş . Şimdi farkediyorum . Şimdi anlıyorum o zamanlar bayramın gelmesini neden bu kadar istediğimi... Şimdi ne bir aile büyüğünün yanındayım , ne de eve gelen misafirlerin arasında heyecanla konuşulanları dinliyor haldeyim . Odamdayım , Tırnaklarımda babanemin yaktığı kınalarım değil ojelerim var . Vişneli elegan poşetini saklamıyor artık annem benden . Bayram öncelerinde gizli gizli yediğim vişneli elegan poşetini diyorum . Salonun kapalı kapısının ardında dolu bir kolonya şişesiyle birlikte gelme ihtimalleri düşük misafirleri bekliyorlar . Kim bilir beni belki de . Ama elegan yemekten mutlu olan küçük Hale yok. Hayran olduğum vişneli eleganlar bile kaybetmiş büyüsünü... Fazlasıyla buruk bir bayramdan yazıyorum dostlar , Zaman aşımına uğrayan duygularımın işgal ettiği bir bayram akşamından yazıyorum... Ruhuma dokunan bir şarkının gölgesinde simsiyah bir klavyenin başında yazıyorum . Bayram sevinçleri bile zaman aşımına uğrayabiliyormuş demek ki...
Yine de zaman aşımına uğramayan duyguların adına ; herkese İyi Bayramlar ;)
Ne kadar da güzel-miş . Şimdi farkediyorum . Şimdi anlıyorum o zamanlar bayramın gelmesini neden bu kadar istediğimi... Şimdi ne bir aile büyüğünün yanındayım , ne de eve gelen misafirlerin arasında heyecanla konuşulanları dinliyor haldeyim . Odamdayım , Tırnaklarımda babanemin yaktığı kınalarım değil ojelerim var . Vişneli elegan poşetini saklamıyor artık annem benden . Bayram öncelerinde gizli gizli yediğim vişneli elegan poşetini diyorum . Salonun kapalı kapısının ardında dolu bir kolonya şişesiyle birlikte gelme ihtimalleri düşük misafirleri bekliyorlar . Kim bilir beni belki de . Ama elegan yemekten mutlu olan küçük Hale yok. Hayran olduğum vişneli eleganlar bile kaybetmiş büyüsünü... Fazlasıyla buruk bir bayramdan yazıyorum dostlar , Zaman aşımına uğrayan duygularımın işgal ettiği bir bayram akşamından yazıyorum... Ruhuma dokunan bir şarkının gölgesinde simsiyah bir klavyenin başında yazıyorum . Bayram sevinçleri bile zaman aşımına uğrayabiliyormuş demek ki...
