Kırk yıl önce aldım tarsus kızını
Yıllarca çekmişim onun nazını
Yemeklerin ben atıyom tuzunu
Şu avradın yumuşundan usandım
Onbeş günde tırnakların keserim
Perdeleri kırıştırmam asarım
Naz eylerim ara sıra küserim
Şu avradın yumuşundan usandım
Ayda birde halıları silerim
Sinirlenmem hep yüzüne gülerim
Böylesini düşmanlara dilerim
Şu avradın yumuşundan usandım
Yemeklerde ben veririm kararı
Kocasına hiç olmadı yararı
Sağa sola veriyor hep zararı
Şu avradın yumuşundan usandım
Ne isterse koşar alır gelirim
Bir isterse birde fazla alırım
Ulan herif derse donar kalırım
Şu avradın yumuşundan usandım
Deli divaneyim kaldım arada
Gemileri yürütemem karada
İlaç karetmiyor benim yarada
Şu avradın yumuşundan usandım
Lamba camı gibi kısadır boyu
Çok sesi çıkmıyor naziktir huyu
Tarsus kürt musadan geliyor soyu
Şu avradın yumuşundan usandım
Akşam olur çaylarını veririm
Sabah olur ne isterse alırım
Kal diyorsa hep yanında kalırım
Şu avradın yumuşundan usandım
Sabah olur çorabını giyemez
Ögle olur yemeğini yiyemez
Pazar olur balkon camı silemez
Şu avradın yumuşundan usandım
Dırdırından hiç yanında yatılmaz
Atsan atılmıyor satsan satılmaz
Üç hatunun ortasına katılmaz
Şu avradın yumuşundan usandım
Aha döndüm söylediğim sözümden
Mevlam yazmış seviyorum özümden
Bir gün olsun hiç çıkmadı izimden
Hüseyin kara dan şimdi usandım
