APİS: Bir çeşit bal arısı.

Nadir Bey, zile bastı. Hizmetli kapıyı açtı.

-Bana Kemal Bey’i çağır dedi. Nadir Bey, Kaymakamlık Yazı İşleri Müdürüydü. Kısa boylu,kıvırcık saçlı, buğday tenli ve hafifçe şişmandı.Dürüst,çalışkan,titiz ve disiplinli bir müdürdü. Kaymakamlığın her şeyi ondan sorulurdu. İlçedeki diğer daireler problemini ilk önce Nadir Bey’e iletirler, onun uyarılarına göre resmi yazılarını kaymakamlığa yazarlardı. Nadir Bey'i herkes sever ve sayardı.

Kemal Bey'in babası Seyit Ahmet Bey kaymakamlık yazı işleri müdürlüğünden emekliydi. Kemal Bey devlet terbiyesini babasından almıştı. Kemal Bey babayiğitti. Yaklaşık bir seksen beş boyunda yüz yirmi kilo ağırlığında esmer tenli, uzun yüzlü, büyük burunlu, ela gözlü, simsiyah saçlı bir memurdu. Oldukça yakışıklı biriydi. Saçlarını her zaman arka tarafa doğru tarardı. Saç tipiyle Zeki Müren’e benzerdi. Kemal Bey, Kaymakamlık binasının en temiz ve en kibar giyinen memuruydu. Taş kaymakamlık binasının zemin katında arşiv ve ilçe seçim müdürlüğü, birinci katta adliye, nüfus, tapu dairesi, ikinci katta kaymakamlık, maliye, ziraat müdürlüğü bulunuyordu.

Nadir Bey’in kapısı çalındı. Kemal Bey başıyla asker selamı verdi:

-Beni emretmişsiniz, buyurun müdürüm? Nadir Bey, Kemal’e göz ucuyla baktı. Önündeki yazıları karıştırdı.

-Kemal Bey, valilikten ücretli öğretmenlerle ilgili bir genelge bekliyoruz. Postaneye gelmiş olabilir. Hizmetlilerden birini postaneye gönder, Kaymakamlıkla ilgili yazıları getirsin. Gelen yazılar içinde ücretli öğretmenlerle ilgili genelge varsa kayıt ettikten sonra hemen onu İlçe Milli Eğitim Müdürlüğüne gönderelim.

Kemal Bey, geldiği gibi Nadir Bey’i kafasıyla selamladı. Kapıdan ayrıldı.

Bütün bu kurum memurları içerisinde tartışmasız en şık, temiz, güzel giyinen Kemal Beydi. Kış mevsiminde sade ve canlı renklerden takım elbiseler giyerdi. Yaz mesaisinde ayağında askılı bir pantolon, üzerinde canlı renklerden gömlekler giyerdi. Göbeği çok büyük olduğundan kemer yerine omuzdan askılı pantolonlar giyerdi.

1978-79 yıllarında Afşin’de Kaymakamlık yapan Selahattin Alanya, Kemal Bey’i odasına çağırdı. Kemal Bey, heyecanla Kaymakam’ın kapısını çaldı ve içeri girdi.

-Beni emretmişsiniz, buyurun Sayın Kaymakamım!

Kaymakam şöyle bir Kemal Bey’e baktı. Sert disiplinli bir kaymakamdı. Ciddi bir ses tonuyla konuştu:

Kaymakam:

-Kemal Bey, benim itibarımı sıfır ettin. Kaymakamlıkta benden şık, düzgün kimse giyinmezdi. Sen beni geçtin dedi. Kemal Bey esas duruşunu bozmadı. Ne söyleyeceğini şaşırdı, konuşamadı. Kemal Bey’in bozulduğunu gören sert Kaymakam gülmeye başladı. Kemal Bey’e koltuğa oturması için işaret etti. Kemal Bey tereddüt etti.

-Otur, Kemal Bey! Ben aslında seni güzel, temiz, şık giyinmenden dolayı tebrik etmek için çağırdım. Her zaman böyle ol dedi, çay söyledi, birlikte içtiler.

Kemal Bey her gün işini düzenli yaptığı ve arı gibi çalıştığı için kendisine 'Apis' Kemal denirdi.

Kemal Bey Saime Hanım ile evliydi. Saime Hanım’ın annesi Uzun Yayla Çerkezlerindendi. Bir süre çocukları olmadı. Daha sonra Hülya ve Ahmet adında iki çocuğu dünyaya geldi. Ailesine ve çocuklarına çok düşkündü.

   Kemal Bey, yemek yemeyi çok severdi. Etli yemeklerin hepsini çok sever ve çok yerdi. Afşin tavaya bayılırdı, arkadaşları çatal kullanırken kendisi tavayı pideyle eliyle yerdi. Hele hele içli köfteye hiç dayanamazdı, fındık yer gibi içli köfte yerdi. Her çeşit tatlıyı çok severdi. Yöresel yemeklerden tarhana çorbası ile pakla kıymasını her zaman severek iştahla yerdi.

Kaymakamlık personeli bazı günler öğle yemeği için Arif Usta’nın lokantasına giderlerdi. Yemek yedikten sonra herkes Kaymakamlığa dönerken Kemal Bey işi olduğunu söyleyerek evine giderdi.

Bu durum ilk önceleri dikkat çekmedi. Her yemekten sonra Kemal Bey evine gidiyor, daireye evden geliyordu. Nadir Bey merak etti. Kemal Bey eve niçin gidiyor? Bir gün kemal Bey’i yanına çağırdı: 

-Kemal Bey, lokantadaki öğle yemeğinden sonra herkes daireye gelirken sen niye eve gidiyorsun? 

Kemal Bey, duraksadı, kızardı, biraz düşündükten sonra:

-Müdürüm, doğrusunu söyleyeyim mi?

-Evet, doğrusunu söyle, herkes merak ediyor!

Kemal Bey, iki elinin avuç içlerini birbirine sürttü. İki eliyle gür saçını arkaya doğru taradı.

-Sayın Müdürüm, lokantada yediğimiz yemeklerden ben doymuyorum. Bir tabak kuru fasulye bir tabak pilav geliyor. Biri bir duluğumun dişini, biri bir duluğumun dişini dolduruyor. İkinci tabakları istemeye utanıyorum. Lokantada yediklerim benim için aperatif oluyor. Bundan dolayı eve gidiyor eve karnımı doyuruyorum.

Nadir Bey’in içinden gülmek geldi ama ciddileşti:

-Tamam Kemal Bey! Konu anlaşıldı. Çıkabilirsin, dedi.

Kemal Bey, yaz mevsimi olduğu için çok sevdiği arkadaşlarıyla gezmeye giderdi. Sosyal etkinliklere, festivallere, kermeslere katılırdı.

Hafta sonu olmuştu. Çok yakın arkadaşları olan Öğretmen Fevzi Özgül, Öğretmen Mustafa Cemil Arıkan, Doktor Hasan Beyazıt ve Eczacı Salim Kaynak’la bir araya geldiler.Ekinözü Cela içmelerine giderek tava yemeye karar verdiler. Hepsi de Kemal Bey'i çok sever ve onunla şakalaşırdı. Kemal Bey de onları sever ve sayardı. Çünkü Hepsi de çocukluk arkadaşıydı.Yarım saatlik bir yolculuktan sonra Eczacı Salim'in arabasıyla Ekinözü içmelerine vardılar. Yaz mevsimi ve hafta sonu olması dolayısıyla Ekinözü içmeleri hınca hınç doluydu. Arabayı park ettikten sonra bir kasap dükkânına vardılar. Kemal Bey'e eti sen seç, dediler. Kemal Bey, kasap dükkânındaki koyun gövdelerine baktı. Bir koyunun arka budunu seçti. Kasap dükkânında fırında vardı. Koyun etinden kuşbaşı tava yapılmasını istediler.  Bir buçuk saat sonra tavanın hazır olacağını öğrendikten sonra kasaptan ayrıldılar. 12 Eylül 1980 yılının ilk yıllarıydı.  Halktan askere, polise, devlet memurlarına karşı bir çekingenlik vardı. Bir grup Jandarma geldi.  Acı suyun başındaki herkes kenara çekildi, askerler şişelerine acı suyu doldurarak oradan ayrıldılar. Süre dolmuş tava pişmişti. Ben arkada tavanın başına geçtim.  Altı sıcak pide ile tavayı yemeye başladılar.  Kemal Bey tavaya abandı. Tava acıydı,  Kemal Bey terlemeye başladı. Mendilini çıkardı, sol eliyle mendille terini siliyor; sağ eliyle tavayı yiyordu.  Diğer arkadaşları yarım pide yemeden tavadan çekildiler. Kemal Bey 2 pide ile tavayı sünnetledi. Tava yedikten sonra acı su içeceklerdi. Yanlarında 5 litrelik pet su kabı, 2 tane de boş serum şişesi vardı. Doktor Hasan ve Eczacı Salim parktaki masada otururken diğer üç arkadaş acı su almak için acı su çeşmelerinin başına vardılar. Yaşlı, genç, kadın, çocuk, acı su doldurmak için çeşmenin başında birbirleriyle mücadele ediyorlardı. Suyu nasıl dolduracaklarını düşündüler. Fevzi Özgül bir plan yaptı. Aralarında konuştular, o senaryoyu uygulamaya karar verdiler. Kemal Bey askılı pantolonu ve pembe gömleği ile çeşmelerin bulunduğu duvarın üzerine çıktı. Eliyle saçlarını arkaya doğru sıvazladı. Birden gür bir sesle konuşmaya başladı:

-Bayanlar, baylar bir dakikanızı rica ediyorum. Ben ve arkadaşlarım Kahramanmaraş Sağlık Müdürlüğü Hıfzıssıhha Kurulundan geliyoruz. İçme suyunun analizlerini yapmak için numune alacağız. Beş dakika müsaade ediniz!

Kemal bey o kadar tok ve yüksek sesle konuşunca, çeşmelerin başındaki kalabalık çeşmelerden uzaklaştı. Kemal Bey, Fevzi Özgül’e dönerek:

-Buyurun, Sayın Müdürüm!

Fevzi Özgül hiç bozuntuya vermedi. Ciddi bir şekilde Mustafa Cemil’e baktı tane tane konuşmaya başladı.

-Şefim, elindeki şişelere beş çeşmeden de ayrı ayrı numune al, daha sonra orta içmelerden ve yukarı içmelerden de numune alacaksın. Mustafa Cemil, tek başına çeşmelerin başına vardı. Kalabalık pürdikkat onu izliyordu. Beş çeşmeden tek tek serum şişelerine numune aldı. Beş litrelik pet şişeyi de acı su ile doldurdu.

Kemal Bey yüksek sesle:

-Buyurun arkadaşlar! Anlayışınız için teşekkür ederiz. Şimdi suyunuzu alabilirsiniz, demesiyle herkes suya hücum etti.

Halk devletten korkuyordu. Sıkı yönetim yılları olduğu için hiç kimse sorgulamadı. Herkes gerçek zannetti. Kısa bir süre içerisinde halk arasında valilikten görevli memurların geldiği, içme suyunun analiz edileceği haberi kulaktan kulağa yayıldı. Tatlı satan esnaflar da duymuştu.

 Dr. Hasan ve Eczacı Salim parkta bir masada oturuyordu. Yapılan şakadan haberleri yoktu. Acı suyu içtiler, tatlı yemek için bir tatlı dükkânına vardılar, bir masaya oturdular. Fevzi Özgül masanın temizliğini kontrol etti. Parmağını masanın üzerine gezdirdi. Masa tozluydu. Görevli hemen geldi.

-Efendim, masaları sürekli siliyoruz ama zemin toprak olunca, kalabalıktan dolayı toz oluyor, dedi. Elindeki ıslak bezle masayı tertemiz sildi. Cam tabak içinde önlerine kıvrım tatlı geldi. Herkes birer kıvrım tatlı yedi, Kemal Bey üç kıvrım tatlı yedi ama doymamıştı. Tatlının üstüne birer bardak acı su içtiler. Fevzi Özgül:

-Hesabımız ne kadar? Dedi.

Dükkân sahibi masanın başına geldi:

-Ne parası efendim! Maraş'tan görevli gelmişsiniz, müessesemizin size ikramıdır, dedi parayı almadı. Fevzi Özgül:

-Olmaz, lütfen hesabı getirin diye ısrar ettiyse de para almadılar. Bu davranış karşısında dükkân sahibine teşekkür ederek içmelerden ayrıldılar. Yapılan şakayı Dr. Hasan ve Eczacı Salim arabada öğrenince katıla katıla güldüler. Kemal Bey ellerini birbirine sürdü, bir ah!Çekti.

-Ben, tatlının bedava olduğunu bilseydim, tepside kalan tatlıyı yerdim!

Yaz mevsimi olduğu için halk eğitim mezuniyet kursları peş peşe yapılıyordu. Kermes törenleri genellikle hafta sonu yapıldığı İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü kaymakam ve Kaymakamlık personeline, adliye teşkilatını, garnizon komutanını, diğer kurum müdürlerinin törenlere davet ediyordu. Afşin'in Soğucak köyünde halk eğitim biçki-dikiş kursunu bitiren hanımlara sertifika töreni vardı. Soğucak Köyü Çerkez köyüdür. Misafirler için çeşit çeşit Çerkezköy börekleri, kömbeleri, pastalar, sarmalar, dolmalar, içli köfteler hazırlanmıştı. Ağustos ayı olduğu için misafirler için taze sağılmış petek ve süzme ballarda hazırlanmıştı. Sertifika töreni için Kaymakam Bey ve Kaymakamlık personeli, birkaç hâkim ve savcı, Garnizon komutanı, okul müdürleri ve Halk Eğitim Müdürlüğü personeli köye gelmişti. Kısa bir tören yapıldı. Kursiyerlere sertifikaları Kaymakam Bey ve diğer protokol üyeleri tarafından verildi. İkram faslı için ilkokulun salonu hazırlanmıştı. Yiyecekler uzunca bir masanın üzerine yerleştirildi. Başköşeye Kaymakam Bey olmak üzere davetliler oturdular. İkramları yemeye başladılar.

Ağır ceza reisi Mehmet Erten Bey, Kemal Bey, Nadir Bey yan yana oturmuştu. Kemal Bey masadaki içli köfteyi görünce diğer yiyecekleri el sürmedi. Fındık yer gibi içli köfteleri yemeye başladı. Masanın üzerinde yeni sağılmış taze petek balı yufka ekmekle dürüm ederek yiyordu.Arada sırada ayran içiyordu. Hâkim Mehmet Erten, Kemal Bey'i hayretle izliyordu. Şaşırmıştı, dayanamayıp sordu;

-Kemal Bey, maşallah! Köfte ve balı götürüyorsun! Kaç adet köfte yedin? Diye sordu. Kemal Bey ağzındaki lokmayı yuttu ve bir bardak ayran içtikten sonra cevap verdi:

-Sayın Hâkimim, yirmi yedi köfte, bir kilo taze petek bal yedim ve beş bardak ayran içtim.

Yeme içme faslı bittikten sonra protokol köyden ayrılmaya başladı. Hâkim Mehmet Bey, Nadir Bey, Kemal Bey aynı arabaya bindiler. Kemal Bey'in büyük olan karnı daha da büyümüştü. Nadir Bey, şoförün yanında ön koltukta; Hâkim Mehmet Erten ile Kemal Bey arka koltukta oturuyordu. Höyüklü (Tılavşın) köyünün içinden Göksun çayı geçiyordu. Araba köprüden geçerken Kemal Bey çaya baktı. Çay tersine yukarı doğru akıyordu.

Yanındaki Hâkim Mehmet Erten’e dönerek:

-Hâkim Bey! Bu çay neden yukarı doğru, tersine akıyor? Hâkim Mehmet Erten bir çaya baktı, çayın akışı normaldi;  bir Kemal Bey'e baktı. Kemal Bey'in rahatsızlandığını anladı.

-Yirmi yedi köfte bir kilo bal yer beş bardak ayran içersen bu çay dikine de akar, dedi ve gülümsedi. Afşin'e geldiklerinde Kemal Bey rahatsızlandı. Yürek bulantısı vardı, bal tutmuştu. Birden kustu. Kusunca rahatlamıştı. Tansiyonu yükselmişti, dilaltı ile tansiyonunu düşürdüler.

Kemal Bey 1982 anayasa referandumunda sandık başkanı olarak Soğucak köyüne gitti. Eşinin de Çerkez kökenli olması bu tercihte etkiliydi. Köy muhtarı Kemal Bey içli köfteyi çok sevdiği için köfte yaptırdı. Kemal Bey yine doyasıya içli köfte ve bal yedi.  1983 milletvekilliği seçimlerinde yine aynı köye sandık başkanı olarak gitti. Köfte ve balını yedi.  1984 Belediye Başkanlığı seçimlerinde yine sandık başkanı olarak Soğucak’a gitti.  Muhtar yine içli köfte ve bal ikram etti.

Köylüler ile Kemal Bey arasında çok güzel bir dostluk gelişmişti.  Kaymakamlığa gelen köylülerle yakından ilgileniyor, her konuda onlara yardımcı oluyordu. İlçedeki bütün sosyal etkinliklere katıldı için gençler tarafından da çok seviliyordu. Çocukla çocuk, büyükle büyük oluyordu

Eşi Saime hanımı ve çocuklarını çok seviyordu. Kızı Hülya yedi yaşına, oğlu Ahmet dört yaşına yeni basmıştı. Mesaisi bitince çocukları sevmek için doğrudan evine gidiyordu. Yazısı çok güzeldi, inci gibi yazardı. Kemal Bey'in kilosu fazlaydı. Kolesterolü yüksekti.Perhiz yapmadığından sürekli tansiyonu yükseliyordu. Kalbinde sıkışma, ritim bozukluğu oluyordu. Nefes almakta güçlük çekiyordu. Zaman zaman da göğsünde sızı, kolunda uyuşmalar oluyordu. Bütün bunları eşinden gizledi, onun üzülmesini istemiyordu.

Doktor Hasan, Kemal Bey'i muayene etti. Spor yapmasını, yürümesini, kilo vermesini, az yemesini, bol su içmesini önerdi. Ayrıca bir kalp doktoruna gitmesini söyledi ama Kemal Bey doktora gitmedi.

1987 milletvekili seçimlerinde yine sandık başkanı olarak Soğucak köyüne gitti. İçli köfte ve bal ikramı yapıldı. Ama Kemal Bey bu defa çok az yedi. Kemal Bey sandık kuruluna, partilere, seçmenlere duygulu bir veda konuşması yaptı.

-Sevgili Soğucaklılar, dört seçimdir sandık başkanı olarak köyünüze geldim. Beni kendi evladınız gibi karşıladınız, en güzel şekilde ağırladınız. Hepinize çok çok teşekkür ediyorum. Allah hepinizden razı olsun! Kaymakamlığa hepinizi beklerim, her işinize yardım etmeye hazırım. Hepinizden hakkınızı helal etmesini istiyorum. Bundan sonraki seçimlerde sandık başkanı olarak gelmezsem bilin ki ben ölmüşüm!Dedi.

Bu söz üzerine ortalığı derin bir sessizlik kapladı. Muhtar:

-Kemal Bey! Bu nasıl söz? Allah korusun! Allah uzun ömürler versin!Dedi.

Kemal duygulu bir şekilde köyden ayrıldı. Kilo vermek için yürümeye başladı. İş yerine yürüyerek gidiyor, yürüyerek geliyordu. Zaman zaman kalbinde sıkışmalar, baş dönmeleri oluyor, nefes almakta güçlük çekiyordu.

1 Aralık 1987 günüydü, hava soğuktu. Öğle yemeği için eve geldi. Saime Hanım pakla kıyması yapmıştı. Çok hoşuna gitti, turşu ile birlikte fazlaca yedi. Üzerine ayran içti. Kaymakamlığa gitmek için evden ayrıldı. Ceza evinin önüne geldiğinde gözünün önü karardı, kalp atışları hızlandı, soğuk havaya rağmen alnında boncuk boncuk terler birikmişti. Yola düştü. Ambulans yoktu. Bir taksiyle hastane aciline götürüldü.

Kemal Bey 35 yaşında rahmeti Rahman'a yürüdü. Geride genç bir hanım dul, iki çocuk yetim kalmıştı.

Kemal Bey'in ölümüne bütün Afşin çok üzüldü. 1989 belediye seçimlerinde Soğucak köyüne bir başka devlet memuru sandık başkanı olarak gitti. Köylülerin gözü güleç yüzlü, göbekli, babayiğit Kemal Bey'i aradı ama Kemal Bey yoktu...