Söyler misin nerede kaldı?
Beysin, beysin diyenler.
Dar günlerde yok oldu,
Önce senden yiyenler.
Babanı bilmez sanır,
Sen her şeyi bilirdin,
Oysa geçtiğim yolun,
Sen başından gelirdin.
Eşin-Dostun çok olur,
Paran olduğu zaman,
Çevrende çoğu kalmaz,
Paran bittiği zaman.
Paralıyken akıllısın,
Biterse deli derler,
Çevrende dolaşanlar,
Teker teker giderler.
Biz hayatı anlatır,
Sense boşver der idin,
Beş paralık adamla,
Yer içersin gezerdin.
Hayat perişan eder,
İş bilmeyen kasabı,
Bıçak kopar yarıdan,
Elinde kalır sapı.
İnsanları tanıdıkça,
Şaşırıp kalacaksın,
Kiminden kaçacaksın,
Kimine koşacaksın.
Koşacağın dar günde,
Arayıp bulandır,
Nankörlüğü bilmeyip,
Yanında kalandır.
Para gider ve gelir,
Giden itibar gelmez,
Ancak deli olanlar,
Hayır ve şerri bilmez.
İtibarı korumak,
Önce parayla olur,
Dostluklar cömertlikler,
Az çok sırayla olur.
Bilmediğin sokakta,
Bulunabilir çıkmaz,
Geleceği düşünen,
Tedbirini bırakmaz.
Sen gene tedbirli ol,
İyi olursa ne ala,
Tedbiri bırakanın,
Başına gelir bela.
Bin nasihat yerine,
Musibet bir ibrettir.
Yanlış bulunan yerde,
Beklemek rezalettir.
Gören tahmin edebilir,
Başa gelecek işi,
Yıkılacak adamı,
Belli eder gidişi.
Düşmek kötü bir iştir,
Önüne bakmak gerek,
Varsa ortada yanlış,
Onu bırakmak gerek.
Aklın yolu bir denir,
Üç diyen ispat etsin,
Dike giden yorulur,
İsteyen dike gitsin.
Tecrübe bir tahsildir,
Hayatta her insana,
Bir iş başa gelirse,
Bir gün de gelir sana.
Ben bilirim diyenler,
Çok şeyi bilmeyendir,
Tecrübesi eksik olup,
Hizaya gelmeyendir.
Bu sözlerim genç olup,
Çok hızlı yaşayana,
Büyük lafı dinlemeyip,
Katı fikir taşıyana.
Biz de gençken bilmedik,
Biz biliriz zannettik,
Yol gösteren olsa da,
Bildiğimize gittik.
Ama sonra gördük ki,
Yolda tehlikeler var,
Bazen boşa yorulduk,
Göremedik birde kar.
Anca başa gelince,
Görülüyor gerçekler,
Biririnebenzemez,
Başa gelecek dertler.
Akıl, mantık yoldaştır,
Birbirini tamamlar,
Akıl ve mantık ile,
Halledilir yamanlar.
Ertekin’im hal böyle,
Söyle, doğruyu söyle,
Yaramazdan uzak dur,
Dolaş efendi beyle.
