Tattığımız hiçbir mutluluk olgunlaştırmaz bizi , Ama yaşadığımız her acı bir derstir hayatta. Tecrübe edinir , güçleniriz. Güven kırıcı eksik gramajlı beyinler acıtır canımızı. Ama geçer. Bu işte de bir hayır var deyip aydınlığa yol alırız. Depresif melankolik bir havanız olur. Gülmeyi unutursunuz. Belki bir gamzeniz olduğunu bile unutursunuz. Ama maalesef ki dünya böyle bir yerdir. Kah çok mutlu neşelisinizdir , kah acıdan nefes bile alamaz hale gelirsiniz . Ama unutmamız gereken yaşadığımız herşeyin bir nedeni vardır. Tabii bir de bedeli… İnsanlara güvenmeninde bedeli de olmazsa olmaz hayal kırıklığıdır. İnsanlara güvendikçe, kendimize güvensizliğimizi artırırız. Yani Güven hassas bir meseledir ve akabinde hayal kırıklığı gelir... İnsanız ve bu tuhaf yerde yaşamak için varız. Tarçın gibiyiz birnevi ; Ezilip dövüldükçe kıymetleniyoruz, daha da tatlanıyoruz. Yaşayacağımız hayal kırıklıkları da güvensizlikler de yıldırmamalı bizi. Engeller teoride yorsada bizi , pratikte dert edilmemeli. Çünkü bir yolda engel varsa o yol doğru yoldur. Herşeye rağmen güçlü olmayı bilmeliyiz. Gerekli olan inanç ve özgüven.Tabi bir de tebessüm… Gülümseyerek hayatı kolaylaştırabiliriz.
Gözlerimizi hafifçe kısıp , dişlerimizi etrafa göstermekle işe başlayalım derim…
Sevgilerimle…