KALEMŞAH VE KALEMŞAR
Bir kalemşah ve iki kalemşar oysa şarlar şakırken şahlar ağlar.
Maşuktur dizelere yıkılmayan.
Aşıksa maşuk olmayandır ay göğe çıktığında parlarken.
Dağlar beni de ağlar,ağlar,ağırlar,dağlar.
Geçmiş ileride geride gelecek gelecekler...
Mizandır nizamı olmayan hayatların dizeleri.
Nizamdır mizanı olmayan kalplerin dilencileri.
Hah kalp sözü gönül ahı tesir.
Bende kalansa hiçliğe değen son nesir.
Oysa severdi yağmurlar yağmayı.
Oysa severdi aşık maşuk olmayı.
O ise sevmezdi dizeleri olmayan nizamı.
Sanat sanat deriz oysa sanat kapı eşiğinde kalmış mutluluklardır.
Kapı eşiği soğuktur eser.
Rüzgara boyun eğer çevresinde çehresi.
Soğuktur kapı eşiği sanat ısıtsa ne ki yüreği
Nizam mizan aşık ve maşuk yolun sonuysa yokuş.
Uçuruma benzemez hayatın yokuşları düşen yıkılmaz yıkılan düşmez.
İki söz bir kelam ve bir yara açıksa da kapanmayan kapansa da açılan.
Güneştir derdimiz belki de çok parlar diye.
Aydır belki derdimiz gecemizi uyandırır diye.
Oysa dert edinir derdi olmayan insan dizelerle.
Nizamı düşünürse insan mizanı yoktur kaleminin.
Derdini yazarsa insan düğümü kördür gönlünün.
Yokuş açık bir yoldur yazarsa o yolun yolcusu.
Yazı;yazı getirir,kışa hazırlanır defterler.
Kışın kanatır dizelerin gölgeleri, içi ısıtır akan kanla.
Bir kalemşah iki kalemşar kaldık köşe başımızda yokuşun sonunda manzarasına bakarken gölgesine hayatın çehresinin.
Ah yapacak bir şey yok dizeler tatmin etmese de gönlü çözemesek de düğümü ısıtır yüreğimizi akan kanımız yaza değin...
ŞİZOFRENİ HASTASI BİR ADAMIN İNTİHAR MEKTUBU
Sen ölü, ben ölü. Söyle bana Gazel; Sen soğuk toprakta Ben soğuk beyaz duvarların arasında.
Hangisi daha acı? Eğer ikimizde ölüysek, Neden hala buluşmadık? Hangimiz hala yaşıyor?
Tek farkımız; birimiz nefes alıp, Diğerinin almaması. Onlara sorduğumda senin öldüğün söylendi. Meğerse nefes alanlar yaşayanlarmış.
Öyleyse neden ben ölü gibiyim Gazel. Doğru, ben 'ölü gibiyim' sen ölüsün. Halbuki ben senin nefes almadığına hiç inanmamıştım.
Nefes almadığını her şeyini unutup Kokunu unutmadığımda anladım. Şu anda hala inkar evresindeyim Gazel. Senden bana miras kalan sadece kokun var, Birde içinde ikimizin olduğu hayallerimiz.
Bu yazdıklarım bir şiirin mısraları olsa keşke. Ama bu yazdıklarım artık intihar eden bir Adamın geride son bıraktığı şey. Ruhlarımız buluşsun Gazel, umarım nefes almıyorsundur.
GÜL GİBİ SOLMAK
Bir roman arasına konmuş.
gül gibi hayat,
Kısıtlı ve imkansız.
Ya bir kitap arasında son bulacak
Ya da bir gül bahçesinde.
İkisininde sonu aynı
Lakin:
Biri sevdikleri ile solariken,
diğeri yalnızlıklarıyla solacak.
BERÇENEK'İN GÖZDESİ: AŞIK MAHZUNİ ŞERİF
1939'da doğuyor bir yetenek, Kasım'ın 17'si,
Ağlarken kundakta "Şerif" diyor annesi,
İlkokul ortaokul diye sürerken eğitimi,
Çantasında o kitap: Alevi ve Bektaşi Gerçeği,
Kaçtı okuldan bir süre kimseye görünmedi.
İlk plakı çıktı yaş yirmi iki,
Şerif değildi artık: Aşık Mahzuni,
Sunam dedi gönlünü verdi,
Onun için türküler söyledi,
O kadın sonradan olacaktı üç çocuğunun annesi.
Keskindir dili Mahzuni'nin sakınmaz sözünü,
Yazdıkları sürekli kısıtlar özgürlüğünü,
Başbakana yazmıştır Erim Erim Eriyesin türküsünü,
Aşık'ın üç günü içeride ise dışardadır beş günü.
Tarih 17 Kasım 2002 Aşık'ın yaşı altmış üç
58 kaset çıkarmış sekiz kitap plak sayısı 453
Dünyadan göçüyor kabul etmesi güç…
Aşık Mahzuni'yi Rahmetle Anıyorum.
