Emine Kösebalaban Yazdı: Dursun Zaman
Dursun zaman,
Göğsünde esen tatlı bir rüzgar,
Deniz sarılsın göğe sonsuzca, usulca, azar azar,
Okyanusun kalbinde bir damla su,
Martılar süzülsün, kanatsız, duru ve uslu.
Kapat gözlerini,
Sakla bu anı, gönlünde gizlice,
Rüzgar fısıldar sırları, ağaçların içinde sessizce,
Yapraklar döner rüzgarda yavaşça,
Dünya döner bir yaprağın düşüşünde, sanki bir parça.
Dursun zaman,
Yanağına düşen yağmur bir tatlı nefes,
Aşkın ilk dokunuşu gibi saf ve sessiz heves.
Gözlerinden süzülen o eski anılar,
Gökyüzünde yankılanır, yıldızlar arası yollar.
Gece çöker,
Ay, denizin üzerinde bir gümüş iz,
Bir anlık parıltı, yıldızlar kayar, bu büyü biz.
Evrenin kıvrımlarında bir düş olur hayat,
Sessizlik sarar her yeri, sonsuzlukla dolu bir vakit.
Dursun zaman,
Bir çocuğun kahkahasında saklıdır mutluluk,
Bir annenin ellerinde, hep var o kadim sıcaklık.
Eski fotoğraflarda solgun anılar,
Kalpte yankılanır, sessizlikle dolu hatıralar.
Ve sen,
Sonsuzlukta bir nefes daha al,
Çünkü her şey o anda başlar, o anda kal.
Bir an daha kal,
Çünkü o an, sevdayla dokunan bir masal.
